วันนี้เรามาคุยกันเกี่ยวกับเรื่องน้องหมาพันธุ์ใหญ่บ้างดีกว่าค่ะ  น้องหมาพันธุ์ฮัสกี้ขนปุยตาสีฟ้า เป็นที่นิยมเลี้ยงกันมากเพราะเป็นน้องหมาที่มีเสน่ห์และหล่อเท่ห์ด้วยล่ะ เป็นน้องหมาที่มีความกระตือรือร้น มีพลังมากแถมขี้อ้อนด้วย ชอบอยู่ใกล้เจ้าของ ฉันมีเรื่องจะเล่าให้ฟังค่ะ ขอตั้งชื่อให้น้องหมาตัวนี้ว่า ฮัสกี้นะคะ

เช้าวันหนึ่งในฤดูร้อน ฉันตื่นแต่เช้าประมาณเวลา 6 โมง แดดเริ่มส่องแสงอ่อนๆ อากาศสดชื่น ฉันได้ออกไปเดินออกกำลังบนถนนหลังบ้านซึ่งเป็นเนินเขา ผู้คนส่วนใหญ่ยังอยู่ในบ้านกันหรืออาจจะยังไม่ตื่นเพราะเป็นวันเสาร์ จึงรู้สึกเงียบมาก ฉันจะเดินคนเดียวเช่นนี้แทบทุกวัน เพราะช่วงนั้นสุขภาพไม่ค่อยดี เจ็บข้อเข่าอยู่บ่อยๆ ปกติจะเดินบนภูเขาเพราะได้สูดอากาศสดชื่นและได้แวะดูวัวกินหญ้าอยู่บนภูเขาด้วย วันนี้คิดว่าเปลี่ยนเส้นทางเดินบ้าง จังเลือกเดินทางตรงและไม่มีเนินสูงมาก ฉันเดินไปเรื่อยๆ จนถึงหัวมุมถนน เลือบเห็นชาวบ้านยืนคุยกันอยู่และมีน้องหมายืนอยู่ข้างเจ้าของสองตัว ฉันไม่ได้ใส่ใจและทักถามพวกเขารีบเดินเลี้ยวขวาเพื่อจะเดินไปทางตรงเพื่อเลี่ยงการขึ้นภูเขาสูง 

ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงน้องหมาเห่าดังขึ้นพร้อมกับได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาทิศทางที่ฉันเดิน ด้วยสัญชาตญาณกลัวภัยจะมาถึงตัว ฉันจึงได้หยุดยืนนิ่งอยู่กับที่ทันที ไม่ทันได้ตั้งตัวก็ปรากฏว่าเจ้าฮัสกี้กระโดดเกาะฉันที่ด้านหลังอย่างเต็มที่ คางของเค้าเกยอยู่บนบ่าอย่างสบาย ฉันได้ยินเสียงหายใจของเค้าอย่างชัดเจนเลยค่ะ เค้าไม่ได้คิดทำร้ายฉันหรอก คงนึกสนุกอยากจะหยอกเล่นมั้ง เจ้าของฮัสกี้ตกใจมาก แทนที่ฉันจะตกใจมากกว่าเจ้าของ แต่กลับเป็นเจ้าของตกใจตะโกนร้องเรียกเจ้าฮัสกี้อย่างสุดเสียง เจ้าฮัสกี้รีบลงจากบ่าฉันทันที แล้วรีบวิ่งกลับไปหาเจ้าของอย่างรวดเร็ว เค้าเป็นน้องหมาที่ว่าง่ายค่ะ ถามว่าฉันกลัวถูกน้องหมากัดไหม บอกตรงๆ ค่ะ ไม่กลัวเลยแต่ตกใจนิดหน่อยค่ะ เป็นไงบ้างคะน้องหมาพันธุ์ใหญ่พันธุ์เค้าน่ารักไม่น้อยกว่าน้องหมาพันธุ์เล็กนะคะ เค้าไม่ดุร้ายเลยกลับน่ารักมากค่ะ 

ขอขอบคุณเจ้าของภาพน้องหมาด้วยค่ะ

ความกตัญญูกตเวทีของสัตว์

 พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ว่า  "ความกตัญญูกตเวทีเป็นพื้นฐานของการเป็นคนดี" ความกตัญญู" หมายถึง รู้คุณของผู้มีคุณต่อตนเอง  "กตเวที"  หมายถึง ตอบแทนคุณผู้มีพระคุณต่อตนเอง  

สมเด็จพระสังฆราชสกลมหาสังฆปริณายก ได้ทรงกล่าวเป็นพระคติธรรมดังนี้ว่า "ความดีทุกประการจะงอกงามขึ้นไม่ได้เลย หากปราศจากภูมิธรรมสำคัญเป็นรากฐานประดุจผืนดินอันอุดม กล่าวคือ "กตัญญู" รู้คุณท่านและ "กตเวที" ตอบแทนบุญคุณท่านผู้มีอุปการคุณ

แม้แต่สัตว์ยังมีความกตัญญูกตเวที  คุณเชื่อไหมคะว่าสัตว์บางชนิดซึ่งไม่ใช่สัตว์เลี้ยง แต่เขาก็มีพื้นฐานจิตใจที่ดี คือรู้จักบุญคุณคนและคิดที่จะตอบแทนบุญคุณผู้มีอุปการคุณ เรื่องที่ฉันเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องจริงที่ฉันประสบกับตนเอง รู้สึกประทับใจมากและทำให้จดจำไว้อย่างไม่มีวันลืม บางคนอาจจะคิดว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระก็ได้ แต่สำหรับฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องคติเตือนใจที่่ดียิ่ง จึงอยากจะนำมาแชร์ให้เพื่อนๆ ได้อ่านกัน เรื่องมีอยู่ว่า

ในฤดูร้อนช่วงเดือนกรกฎาคมในประเทศสวิสเซอร์แลนด์ซึ่งฉันมีบ้านอยู่ที่นั่น มีสวนสีเขียวร่มรื่นมีต้นไม้ขึ้นรอบบ้านเสมือนอยู่บนเกาะสีเขียว  จึงมีสัตว์ชอบมาอาศัยอยู่ในบริเวณสวนอยู่บ่อยๆ เช่นแมวชาวบ้าน จะชอบแอบมาเดินเล่นและเผลอๆ ไม่ยอมกลับบ้านก็แอบมานอนในศาลานั่งเล่นของเราอยู่บ่อยๆ นอกจากนั้นก็จะมีนกหลายชนิดมาแอบทำรัง นกบางประเภทก็มีลูกไปหลายรุ่นแล้ว  

บ่ายวันหนึ่งในฤดูร้อนนี่เอง วันนั้นอากาศไม่ร้อนมากปลอดโปร่งเย็นสบาย มีนกน้อยตัวหนึ่งบินมาชนหน้าต่างหน้าบ้านเสียงดังมาก ความที่หน้าต่างกระจกใสมาก เขาคงมองไม่เห็นว่าเป็นหน้าต่าง จึงบินชนอย่างแรง เสียงหล่นลงมากับพื้นไม้ที่พื้นหน้าบ้านดังมาก ฉันจึงได้วิ่งออกไปดู  ก็เห็นนกตัวเล็กๆ ตัวหนึ่งนอนสลบอยู่กับพื้น  จึงรีบจับเขาขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะ แล้วหากล่องกระดาษมาใส่เขา เพื่อที่จะให้เขาได้พักฟื้น เพราะฉันแน่ใจว่าเขาไม่ได้เป็นอะไรมาก เพียงแค่สลบไป เดี๋ยวก็คงจะฟื้นและบินได้ หลังจากที่เจ้านกน้อยได้นอนพักสักครู่หนึ่งก็เริ่มรู้สึกตัว ฉันได้เอามือลูบหัวเขาเบาๆ แล้วบอกเขาว่า "หนูน้อยไม่ต้องกลัวฉันนะ เดี๋ยวเธอแข็งแรงแล้ว ฉันก็จะปล่อยเธอไปหาแม่เธอนะ

ไม่นานเจ้านกน้อยเริ่มรู้สึกตัวแล้วลืมตามองฉันด้วยแววตาตกใจและกลัว ฉันใช้มือทั้งสองค่อยๆ ช้อนตัวเล็กๆ บอบบางขึ้นมาจากกล่องกระดาษ แล้วค่อยๆ วางลงบนโต๊ะ เจ้านกน้อยคงสัมผัสได้ว่า ฉันไม่เป็นอันตรายแก่เขาๆ จึงให้ฉันจับโดยดี พอถูกวางลงบนโต๊ะแล้ว สักครู่เจ้านกน้อยน่ารักก็ลุกขึ้นยืนได้ เขามองหน้าฉันจองหน้าอย่างเป็นมิตร ฉันเดาว่าคงจะเป็นอาการแสดงความขอบคุณที่ฉันได้ช่วยชีวิตเขาให้พ้นจากอันตราย ถ้าฉันไม่ช่วยเขาๆ อาจจะโดนแมวกัดก็ได้ เขาก็อาจจะถึงความตายได้ 

ในระหว่างที่เจ้านกน้อยผู้น่าสงสารกำลังสลบอยู่นั้น  แม่นกได้มาบินวนเวียนอยู่ในสวน ส่งเสียงร้องเรียกลูกตลอดเวลา เมื่อเขาเห็นแล้วว่าลูกของเขาอยู่ในที่ปลอดภัยจึงเงียบเสียงไป ส่วนเจ้าลูกนกนั้นพอมีแรงก็ได้บินจากไป ส่วนตัวฉันก็เข้าห้องนอนพักผ่อนสักครู่ พอตื่นมาสามีบอกว่าให้รีบออกไปหน้าบ้าน มีใครมารออยู่นานแล้ว เขาคงอยากพบเธอมั้ง ฉันได้แต่นึกในใจว่าจะมีใครอยากพบฉัน ปกติถ้ามีใครจะมาหาเรา เขาก็จะโทรบอกล่วงหน้า นึกไม่ออกว่าจะมีใครมาหา พอเดินออกไปหน้าบ้านฉันก็ตกใจที่ได้เห็น...นกAlster สองแม่ลูกเดินวนเวียนไปมาอยู่ที่นอกชานหน้าบ้าน พอทั้งสองแม่ลูกเห็นฉัน เขาหยุดเดินแล้วมองมาที่ฉันๆ รับรู้การแสดงออกของพวกเขา นั่นคือการแสดงขอบคุณที่ฉันได้ช่วยชีวิตลูกเขานั่นเอง มันเป็นภาพที่น่ารักมาก พวกเขายืนมองฉันอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็บินจากไป ฉันรู้สึกปลื้มปีติมากในเหตุการณ์วันนั้น

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมาลงเล่นในสวนบ่อยๆ แต่ฉันก็จำไม่ได้หรอกค่ะ เพราะมีAlster เยอะมากและยังทำรังไว้บนต้นไม้ใหญ่ด้วย เป็นอย่างไรบ้างค่ะอ่านเรื่องนี้จบแล้ว คุณผู้อ่านค่ะ วันนี้คุณได้ทำความดีหรือยังคะ โดยเฉพาะความกตัญญูกตเวที ท่านใดยังไม่ได้ทำให้เจริญงอกงามก็ยังไม่สายที่จะเริ่มนะคะ