สมเด็จพระสังฆราชสกลมหาสังฆปริณายก ได้ทรงกล่าวเป็นพระคติธรรมดังนี้ว่า "ความดีทุกประการจะงอกงามขึ้นไม่ได้เลย หากปราศจากภูมิธรรมสำคัญเป็นรากฐานประดุจผืนดินอันอุดม กล่าวคือ "กตัญญู" รู้คุณท่านและ "กตเวที" ตอบแทนบุญคุณท่านผู้มีอุปการคุณ
แม้แต่สัตว์ยังมีความกตัญญูกตเวที คุณเชื่อไหมคะว่าสัตว์บางชนิดซึ่งไม่ใช่สัตว์เลี้ยง แต่เขาก็มีพื้นฐานจิตใจที่ดี คือรู้จักบุญคุณคนและคิดที่จะตอบแทนบุญคุณผู้มีอุปการคุณ เรื่องที่ฉันเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องจริงที่ฉันประสบกับตนเอง รู้สึกประทับใจมากและทำให้จดจำไว้อย่างไม่มีวันลืม บางคนอาจจะคิดว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระก็ได้ แต่สำหรับฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องคติเตือนใจที่่ดียิ่ง จึงอยากจะนำมาแชร์ให้เพื่อนๆ ได้อ่านกัน เรื่องมีอยู่ว่า
ในฤดูร้อนช่วงเดือนกรกฎาคมในประเทศสวิสเซอร์แลนด์ซึ่งฉันมีบ้านอยู่ที่นั่น มีสวนสีเขียวร่มรื่นมีต้นไม้ขึ้นรอบบ้านเสมือนอยู่บนเกาะสีเขียว จึงมีสัตว์ชอบมาอาศัยอยู่ในบริเวณสวนอยู่บ่อยๆ เช่นแมวชาวบ้าน จะชอบแอบมาเดินเล่นและเผลอๆ ไม่ยอมกลับบ้านก็แอบมานอนในศาลานั่งเล่นของเราอยู่บ่อยๆ นอกจากนั้นก็จะมีนกหลายชนิดมาแอบทำรัง นกบางประเภทก็มีลูกไปหลายรุ่นแล้ว
บ่ายวันหนึ่งในฤดูร้อนนี่เอง วันนั้นอากาศไม่ร้อนมากปลอดโปร่งเย็นสบาย มีนกน้อยตัวหนึ่งบินมาชนหน้าต่างหน้าบ้านเสียงดังมาก ความที่หน้าต่างกระจกใสมาก เขาคงมองไม่เห็นว่าเป็นหน้าต่าง จึงบินชนอย่างแรง เสียงหล่นลงมากับพื้นไม้ที่พื้นหน้าบ้านดังมาก ฉันจึงได้วิ่งออกไปดู ก็เห็นนกตัวเล็กๆ ตัวหนึ่งนอนสลบอยู่กับพื้น จึงรีบจับเขาขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะ แล้วหากล่องกระดาษมาใส่เขา เพื่อที่จะให้เขาได้พักฟื้น เพราะฉันแน่ใจว่าเขาไม่ได้เป็นอะไรมาก เพียงแค่สลบไป เดี๋ยวก็คงจะฟื้นและบินได้ หลังจากที่เจ้านกน้อยได้นอนพักสักครู่หนึ่งก็เริ่มรู้สึกตัว ฉันได้เอามือลูบหัวเขาเบาๆ แล้วบอกเขาว่า "หนูน้อยไม่ต้องกลัวฉันนะ เดี๋ยวเธอแข็งแรงแล้ว ฉันก็จะปล่อยเธอไปหาแม่เธอนะ
ไม่นานเจ้านกน้อยเริ่มรู้สึกตัวแล้วลืมตามองฉันด้วยแววตาตกใจและกลัว ฉันใช้มือทั้งสองค่อยๆ ช้อนตัวเล็กๆ บอบบางขึ้นมาจากกล่องกระดาษ แล้วค่อยๆ วางลงบนโต๊ะ เจ้านกน้อยคงสัมผัสได้ว่า ฉันไม่เป็นอันตรายแก่เขาๆ จึงให้ฉันจับโดยดี พอถูกวางลงบนโต๊ะแล้ว สักครู่เจ้านกน้อยน่ารักก็ลุกขึ้นยืนได้ เขามองหน้าฉันจองหน้าอย่างเป็นมิตร ฉันเดาว่าคงจะเป็นอาการแสดงความขอบคุณที่ฉันได้ช่วยชีวิตเขาให้พ้นจากอันตราย ถ้าฉันไม่ช่วยเขาๆ อาจจะโดนแมวกัดก็ได้ เขาก็อาจจะถึงความตายได้
ในระหว่างที่เจ้านกน้อยผู้น่าสงสารกำลังสลบอยู่นั้น แม่นกได้มาบินวนเวียนอยู่ในสวน ส่งเสียงร้องเรียกลูกตลอดเวลา เมื่อเขาเห็นแล้วว่าลูกของเขาอยู่ในที่ปลอดภัยจึงเงียบเสียงไป ส่วนเจ้าลูกนกนั้นพอมีแรงก็ได้บินจากไป ส่วนตัวฉันก็เข้าห้องนอนพักผ่อนสักครู่ พอตื่นมาสามีบอกว่าให้รีบออกไปหน้าบ้าน มีใครมารออยู่นานแล้ว เขาคงอยากพบเธอมั้ง ฉันได้แต่นึกในใจว่าจะมีใครอยากพบฉัน ปกติถ้ามีใครจะมาหาเรา เขาก็จะโทรบอกล่วงหน้า นึกไม่ออกว่าจะมีใครมาหา พอเดินออกไปหน้าบ้านฉันก็ตกใจที่ได้เห็น...นกAlster สองแม่ลูกเดินวนเวียนไปมาอยู่ที่นอกชานหน้าบ้าน พอทั้งสองแม่ลูกเห็นฉัน เขาหยุดเดินแล้วมองมาที่ฉันๆ รับรู้การแสดงออกของพวกเขา นั่นคือการแสดงขอบคุณที่ฉันได้ช่วยชีวิตลูกเขานั่นเอง มันเป็นภาพที่น่ารักมาก พวกเขายืนมองฉันอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็บินจากไป ฉันรู้สึกปลื้มปีติมากในเหตุการณ์วันนั้น
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมาลงเล่นในสวนบ่อยๆ แต่ฉันก็จำไม่ได้หรอกค่ะ เพราะมีAlster เยอะมากและยังทำรังไว้บนต้นไม้ใหญ่ด้วย เป็นอย่างไรบ้างค่ะอ่านเรื่องนี้จบแล้ว คุณผู้อ่านค่ะ วันนี้คุณได้ทำความดีหรือยังคะ โดยเฉพาะความกตัญญูกตเวที ท่านใดยังไม่ได้ทำให้เจริญงอกงามก็ยังไม่สายที่จะเริ่มนะคะ
