วันเสาร์ที่ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2555

เรื่อง นกกับหนอน

สวัสดีค่ะ  ท่านผู้อ่านทุกท่าน

เป็นยังไงบ้างคะ  หวังว่าทุกท่านคงสบายดีนะคะ  ที่สวิตเซอร์แลนด์ช่วงเดือนสิงหานี้  คนที่มีต้นไม้หรือเกี่ยวข้องกับต้นไม้ ก็จะมีความไม่สบายใจตาม ๆ กัน  เพราะมีปัญหาเกี่ยวกับพวกตัวหนอน  ซึ่งเกิดจากผีเสื้อ  ตัวหนอนบางชนิดร้ายกาจมากทีเดียว  มันกัดกินใบไม้สวย ๆ หมด หนักหน่อยลำต้นมันก็ยังสามารถแทะกินได้เหมือนกัน  พวกผีเสื้อที่ร้ายมาก ๆ  นี้ ตัวไม่โต ไม่สวยไม่งาม เป็นตัวเล็ก ๆ สีเหลืองอ่อน  แต่พวกลูกของมันมีพิษสงมาก   มีกำลังมาก  มันกินใบไม้ตลอดเวลา  กินจนตัวอ้วนอย่างรวดเร็ว แล้วก็ถอดปลอกที่หุ้มตัวออก  กลายเป็นผีเสื้อบินไปเที่ยวปล่อยไข่  แพร่พันธุ์อีกต่อไป

ผีเสื้อพวกนี้มาจากแถบเอเซีย  มาไกลมากและเก่งพอตัว  ปราบยากมากเพราะไข่ทีเยอะมาก  บางเมืองแพร่พันธุ์รวดเร็วมาก  เขาเลยไม่มีการปราบหรือทำลายมัน  เพราะไม่สามารถที่จะขจัดมันได้  มันก็เลยได้โอกาสที่จะแพร่พันธุ์ไปยังเมืองอื่น ๆ  เมื่อก่อนในหมู่บ้านที่ฉันอยู่  ไม่เคยมีปัญหาเรื่่องหนอน  แต่ปีนี้อยู่ดี ๆ ก็มีกรรมกับพวกตัวหนอน  มันเป็นวิบากที่ไม่สามารถที่จะเลี่ยงได้เลย  ต้นไม้สวย ๆ งาม ๆ  ต้องถูกตีถูกฟาดด้วยไม้กวาดวันละหลายเวลา  น่าสงสารจัง.....แต่ที่ต้องทำเช่นนั้น  ก็เพื่อจะให้ตัวหนอนมันหล่นจากต้น  แต่พอหล่นลงจากต้น  เผลอแพล็บเดียว   พวกแกแอบขึ้นไปกินใบไม้จนโกร๋นเป็นแถบ ๆ   บางแห่งเขาก็ยกธงขาวกันไปแล้ว  เพราะเกินกำลัง  ยาสำหรับฆ่าพวกหนอนก็ขายดี  จนไม่มีติดร้าน......บางท่านที่อยู่ในสภาวะเช่นนี้   ก็คงต้องเครียดไม่น้อยทีเดียว...... วันนี้ฉันได้บังเอิญอ่านเจอเรื่องเล่าเกี่ยวกับนกและหนอน  เป็นภาษาเยอรมัน  ก็จะแปลเป็นภาษาไทยให้ท่านได้อ่านคลายเครียดกัน  คนไม่เครียดก็อ่านได้จ๊ะ

นกน้อยตัวหนึ่งชื่อ Zeisig  เกาะอยู่บนกิ่งไม้เล็ก ๆ  แล้วก็มองหันซ้ายแลขวา  หันไปรอบ ๆ  ทันใดนั้นก็ได้เห็นหนอนตัวหนึ่ง  กำลังคืบคลานอย่างช้า ๆ  อยู่บนกิ่งไม้ซึ่งขวางอยู่ตรงหน้าของนกนั่นเอง  มันตั้งใจจะไปยังใบไม้สด ๆ ที่ห้อยอยู่เบื้องหน้า


นกน้อย Zeisig  พูดว่า " Hallo, หนอน  เธอสบายดีมั้ย"

หนอนตอบ  "เธอไม่เห็นเหรอ  ว่าฉันกำลังกิน"

"อร่อยมั้ยล่ะ"  นกน้อยถาม

"แล้วอะไรอีก...."  หนอนพูดไป แล้วก็กินไปด้วย   "ใบไม้ในช่วงเวลานี้อร่อยที่สุดเลย"

"เธอมีแผนอนาคตยังไงบ้าง ? "  นก Zeisig ถาม

หนอนตอบ  "อนาคตเหรอ....ฉันไม่รู้จักหรอก  ฉันรู้จักแต่คืบคลานแล้วก็กิน  เท่านั้นเอง"


นกพูด  "ไม่มีใครหรอกนะ  ที่มีชีวิตอยู่ด้วยการคลานและกินเท่านั้น"

หนอนโต้  "เธอก็พูดได้ซิ  เพราะเธอมีปีก  บินไปได้ทุกหนทุกแห่ง"

นกถาม  "เธอรู้อะไรไหม"

"ไม่รู้"  หนอนตอบแบบซื่อ ๆ

"สักวันหนึ่ง เธอก็จะบินได้"  นกบอก

"ฉันเหรอ"

"ใช่แล้ว, สักวันหนึ่งเธอจะบินได้"  นกพูดย้ำ

หนอนพูด  "เด๊๋ยวก่อน...เจ้า Zeisig  เธอฟังฉันให้ดีนะ  ตัวฉันน่ะ มีขาตั้ง ๓๒ ขา  เพื่อใช้ไต่และเกาะกิ่งก้านไม้ได้เหนียวแน่น  ถ้าฉันปล่อยขาเมื่อไร  ฉันก็จะตกจากต้นไม้ทันที  แล้วฉันก็จะต้องเริ่มต้นใหม่  ไต่ตั้งแต่ใต้ใบหญ้า ขึ้นไปสู่ตันไม้อีก.....เรื่องบินได้  ฉันไม่เคยคิดเลยนะ"

"นี่...เจ้าหนอน  เธอหยุดฟังฉันพูดสักครู่ได้มั้ย  อย่าเพิ่งพูดแซงตอนนี้"  นกพูด

"Okay  ถ้าเธอคิดว่าสนุกก็เชิญเลย......แต่ฉันขอฟังและกินไปด้วยนะ"  หนอนพูด

 "ตกลง"  นกตอบ แล้วพูดต่ออีกว่า  "สักวันหนึ่งเธอก็จะบินได้ด้วย  เยื่อใยที่หุ้มอยู่รอบตัวเธอ  ก็จะถูกสลัดออก....ตอนแรก ๆ  ขนก็จะอ่อน   แล้วต่อไปก็จะเริ่มแข็ง  ต้องใช้เวลานานหน่อย  จนกระทั่งขนขึ้นเต็มตัว....คงสวยน่าดู เลยนะ "

หนอนตอบ  " Zeisig ที่รัก  ฉันคิดว่า  เธอคงจะชอบนั่งตามขอบหน้าต่างบ้านคน  แล้วก็ดูทีวีกับเจ้าของบ้านซินะ   นี่น่ะ...ถ้าว่าหนึ่งในพวกเราบ้า  ฉันว่า.... คนที่บ้าก็คงจะต้องเป็นเธอแน่ ๆ เชียว....ฉันจะบ้าได้ยังไง  ในเมื่อเรื่องอย่างนี้ ฉันยังไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย"

"แต่เธอก็อยากได้ยินใช่มั้ยล่ะ" นกพูด

"ดีแล้ว, ฉันจะตั้งใจฟัง"

"ถ้าเธอสงบเสงี่ยมแล้ว ฉันก็จะเริ่มพูด"  นกเริ่มพูด  "ถ้าเธอบินได้แล้วนะ   เธอก็จะต้องรู้สึกเหนื่อยมาก ๆ และก็จะลืมใบไม้ที่อร่อย ๆ   ก็จะลืมขา ๓๒ ขาของเธอ  ลืมกิ่งไม้และก้านไม้  เธอก็จะลืมทุกอย่าง  ในที่สุด  ก็จะไม่นึกถึงมันอีกเลยแม้แต่ครั้งเดียว

และจากนั้นก็จะเริ่มต้นชีวิตใหม่   แล้วเธอก็จะรู้สึกว่า  ตัวเองได้เปลี่ยนไป..... เปลือกที่เป็นขนห่อหุ้มตัวเธอ  ก็จะแตกไป  แล้วเธอก็จะเริ่มกระดุกกระดิกเคลื่อนตัวออกจากเปลือกอย่างช้า ๆ   ตัวเธอก็จะดูแปลกไป   แต่ยังไงก็ยังเป็นเธออยู่เหมือนเดิม

แทนที่จะมีขา ๓๒ ขา  ตอนนี้เธอมีขายาว ๆ  เพียง ๒ ขาเท่านั้น  และบนข้างหลังก็จะมีปีกบาง ๆ  มีสีสรรสวยงาม  ปีกก็จะค่อย ๆ  กลางออกจากกัน  เมื่อเธอขยับมัน  แล้วเธอก็จะรู้สึกว่าเธอบินได้  เธอก็ยังคงเป็นเธออยู่นะ  แต่ว่าไม่ใช่หนอนเหมือนเมื่อก่อน  ตอนนี้เธอเป็นผีเสื้อแล้ว  จากนั้นก็กระพือปีกแล้วบินไป"

หนอนฟังนก Zeisig เล่า  แกฟังเพลินจนลืมกินใบไม้  เพราะไม่เคยมีใคร  เล่าเรื่องเช่นนี้ให้ฟังมาก่อน  หนอนไม่ปลิปากพูดอะไร ได้แต่ฟังด้วยดี

จากนั้นหนอนก็พูดขึ้นว่า  "เอาล่ะ....ถ้าหากว่าเป็นความจริงอย่างที่เธอพูด  มันก็วิเศษเลยนะ  ที่อย่างนี้ก็มีด้วยในโลกนี้   และถ้าหากว่าไม่มีจริงล่ะ ? "

"มันเป็นเรื่องจริงนะ"  นกตอบ  " มันมีทุก ๆ  ปี  จำนวนเป็นล้านตัว  เกาะอยู่บนกิ่งก้านไม้เป็นล้าน ๆ กิ่ง  ถ้าไม่เป็นความจริง  ก็จะไม่มีผีเสื้อเลย"

หนอนพูด " เธอรู้อะไรมั้ย ?  ถ้าฉันเปลี่ยนแปลงได้  และกลายเป็นผีเสื้อดังที่เธอพูดล่ะก็  ฉันจะบินไปหาเธอ  และจะหอมแก้มเธอด้วย !

"ตกลง"  นกตอบ  "แต่ว่า...เธอต้องระวังอย่างมากนะ ! "

                                                         
                                                       ...................................................