วันนี้เรามาเล่าเรื่องความฉลาดและความน่ารักของน้องหมากันต่อนะคะ  น้องหมาพันธุ์ที่เห็นในรูปข้างบนนี้มีความน่ารักอย่างไรบ้าง เชิญติดตามอ่านเรื่องของน้องหมาตัวนี้เลยค่ะ

ก่อนอื่นขอสมมติชื่อให้น้องหมาตัวนี้ว่า  น้องยอร์ช ก็แล้วกัน ไม่ใช่น้องหมาของฉันหรอกค่ะ เราเจอกันโดยบังเอิญบนรถบัส ฉันนั่งอยู่บนรถบัสก่อนแล้ว พอรถบัสจอดป้ายแห่งหนึ่ง มีผู้ชายวัยประมาณ 40 เศษๆ รูปร่างท่าทางเหมือนจะเป็นชาวอิตาเลียน แต่งตัวแบบสบายๆ ดูเหมือนจะไม่ค่อยจะพิถีพิถันนัก มีน้องหมาตามขึ้นรถมาติดๆ พอขึ้นมาเจ้าของก็สั่งให้ยอร์ชนั่งทันทีเพราะว่ารถจะออกแล้วให้นั่งประจำที่ให้เรียบร้อย น้องยอร์ชก็นั่งอย่างเชื่อฟังโดยดี  เขานั่งกับพื้นแต่ก็อยู่ติดกับเจ้าของ  เจ้าของเอามือจับลูบหัวเจ้ายอร์ชตลอดเวลา คงจะทำให้เจ้ายอร์ชมีความอุ่นใจและไม่กลัวคนจนทำให้เขาแสดงพฤติกรรมน่ารำคาญแก่ผู้ร่วมโดยสารได้  เจ้ายอร์ชนั่งมองฉันมาตลอดทาง ฉันก็อดที่จะมองยอร์ชไม่ได้ เพราะเขาน่ารักและดูปราดเปรียว ฉันได้แต่นึกในใจว่าน้องหมาตัวนี้น่ารักดีและคงจะฉลาดมาก ดูจากอาการที่เขานั่งข้างๆ เจ้าของ เขาไม่ส่งเสียงรบกวนใครเลย ดูเรียบร้อยด้วย 

เมื่อถึงป้ายจอดรถในเมืองแห่งหนึ่ง ฉันรีบลงรถก่อน ส่วนเจ้ายอร์ชลงป้ายนี้หรือเปล่า ฉันไม่ได้ใส่ใจเลย ฉันรีบไปยืนรอกับกลุ่มคนประมาณ6-7 คน เพื่อที่จะข้ามฝากถนนตรงข้าม กำลังรอไฟแดงให้รถหยุด พอไฟแดงเปิดฉันก็จะก้าวเท้าเดิน ปรากฏก้าวไม่ได้ รู้สึกว่าเหมือนมีอะไรมารัดขาฉันไว้ พอก้มดูก็เห็นขาหน้าน้อยๆ สองขาของเจ้ายอร์ชรัดขาฉันไว้แน่ข้างหนึ่ง เขาจะไม่ให้ฉันข้ามถนน ไม่ทราบว่าเจ้ายอร์ชแอบมารัดขาฉันตั้งแต่ตอนไหน ไม่ส่งเสียงเลยรัดไว้แน่น เจ้าของเห็นเช่นนั้นก็รีบตะโกนเรียกเจ้ายอร์ชให้กลับไปหาเขา เจ้ายอร์ชก็เดินคอตกอย่าช้าๆ กลับไปหาเจ้าของ เขาคงจะเสียใจที่ฉันไม่ไปกับเขา ก็แปลกดีนะคะที่น้องหมาที่เพิ่งเห็นกันครั้งแรก เขาก็ถูกชะตากับฉันซะแล้ว มันเป็นภาพที่ประทับใจมากเลยค่ะ เป็นเหตุการณ์ที่ลืมมิอาจจะลืมได้เลยค่ะ จึงอยากจะนำมาเล่าสู่ท่านที่รักสัตว์ได้ฟังเรื่องราวน่าๆ ของน้องหมาในต่างแดนกันบ้างค่ะ 

ขอขอบคุณเจ้าของภาพนี้ด้วยค่ะ